الاشارات و التنبیهات
الاشارات و التنبیهات[۱] تالیفی مجمل در حکمت است[۲]. در این اثر تبیین حکمت به معنی اعم آن مقصود شیخ است؛ پس شامل منطق، طبیعیات و ما قبل الطیبعه (متا فزیک) می باشد. در نمط های پایانی به مقامات العارفین و اسرار الایات نیز پرداخته است ،که شاید این بخش را بتوان عرفان به حساب آورد.
بخشهای این کتاب از دو دسته کلی تشکیل یافته است؛ اشارات و تنبیهات.شیخ با إشارات، به امهات مطالب اشاره می کند و با تنبیهات به مباحث مهم می پردازد. گو اینکه اشارات بیاناتی فراتر از تنبیه است و تنبیه توجه دادن به برخی موضوعات روشن تر از اشارات است .
بیان مرحوم شیخ در این اثر، بیانی متین و نص گونه، موجز و اعجاز آمیز است. شیخ این اشاره ها و تنبیه ها را قابل بسط و تفصیل می داند.
این کتاب شرح بسیار ارزشمند، خواجه نصیر الدین طوسی و شرح انتقادی فخرالدین محمد بن عمر رازی و همچنین شرح محاکمات قطب را برتافته است.
[۱] خطبه بو علی: أحمد الله على حسن توفیقه و أسأل هدایه طریقه و إلهام الحق بتحقیقه و أن یصلی على المصطفین من عباده لرسالته خصوصا على محمد و آله. أیها الحریص على تحقق الحق، إنی مهد إلیک فی هذه الإشارات و التنبیهات أصولا و جملا من الحکمه، إن أخذت الفطانه بیدک سهل علیک تفریعها و تفصیلها و مبدئ من علم المنطق و منتقل عنه إلى علم الطبیعه و ما قبله.
[۲] در این بخش از مقدمه شرح خواجه و خطبه کوتاه بوعلی استفاده شده است .