عنایت امام رضا به آیت الله حسن زاده

استاد علوم عقلی و عرفانی حوزه علمیه قم، گفت: انسان دارای یک شخص و یک شخصیت بوده و شخص او دارای جنبه های صوری، ظاهری و بدنی اوست. مانند اینکه قد و وزن و چهره اش چگونه  است ، پدر و مادرش کیست، چند سال عمر کرد، دوران های مختلف زندگی را در کجا گذراند و بالاخره چه زمانی از این عرصه خاکی رخت بربست.

حجت الاسلام والمسلمین رمضانی خراسانی ادامه داد: شخصیت انسان به علوم، عقاید و اعمال او برمی گردد و شخصیت انسان با علم و عمل تقوم پیدا می کند.

وی بیان کرد: این شخصیت با توجه به سه محور عمده به منصه ظهور می رسد؛ نخست قابلیت و لیاقت و پذیرش و قبول او؛ دوم مربیان و استادان او و سوم سعی و تلاش و اهتمامی که خود شخص با توجه به قابلیتش و اساتیدش اعمال می کند و علم و عمل را در خودش به منصه ظهور رسانده و شخصیت خود را رقم می زند.

استاد علوم عقلی و عرفانی حوزه علمیه قم اضافه کرد: امیدواریم همانطور که در زمان حیات، استاد حسن زاده آملی از وجود ایشان بهره مند شدیم، در زمان پس از حیات نیز از وجودشان استفاده کنیم.

حجت الاسلام والمسلمین رمضانی خراسانی با بیان اینکه استاد حسن زاده آملی قابلیت های ویژه ای داشت، خاطرنشان کرد: در قابلیت ها، مراتبی وجود دارد و  استاد قابلیت ویژه ای داشته و با سایرین تفاوت داشت؛ درست همانگونه که امام خمینی رحمت الله علیه، علامه طباطبایی، شهید مطهری و شهید بهشتی، اینگونه بودند.

• برای دیدن فیلم این سخنرانی از این پیوند وارد شوید.

وی یادآور شد: جناب مولوی در مثنوی می گوید که شما در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم هم قرار بگیرد، تا زمانی که پذیرش و قابلیت نداشته باشید از شخص ایشان بهره ای نخواهید داشت؛ ابوجهل ها و ابولهب ها هیچ بهره ای از وجود ایشان نبردند؛ با قابلیت است که انسان بهره می گیرد و استاد حسن زاده آملی قابلیت ویژه ای داشت.

 استاد علوم عقلی و عرفانی حوزه علمیه قم اظهار داشت: استاد علامه حسن زاده آملی در همان آغاز طلبگی و تحصیلش در آمل این جوهره خاص خود را به منصه ظهور رسانید و در یک رویای صادقه و صالحه که به محضر امام رضا علیه السلام مشرف شد، از حضرت علم خواست.

حجت الاسلام والمسلمین رمضانی خراسانی اضافه کرد: هر کسی به میزان قابلیتش از اهل بیت علیهم السلام حاجت طلب می کند، برخی مادیات می خواهند، اما برخی از ایشان علم و معرفت طلب می کنند و استاد از این دسته بود.

وی بیان کرد: بر اساس نقل علامه حسن زاده آملی وقتی ایشان از امام رضا علیه السلام علم طلب کردند، آن حضرت آب دهان مبارک خود را بر سر زبان مبارک خود جمع کردند و فرمودند که بنوش؛ بعد از اینکه این اتفاق رخ داد، علامه به درجه بالای معرفتی رسید؛ به نقل خود علامه وقتی از خواب بیدار شدم، گویا از عرش به فرش تنزل پیدا کردم و این نوعی طی الارض از عرش به فرش بود و ای کاش از خواب بیدار نمی شدم.

استاد علوم عقلی و عرفانی حوزه علمیه قم تاکید کرد: امام رضا علیه السلام به علامه خطاب می کنند، این هایی که می بینی به زیارت من آمده اند، هیچکدام برای خود من نیامده اند، بلکه هر کدام خواسته ای دارند که آن ها را از من طلب می کنند.

حجت الاسلام والمسلمین رمضانی خراسانی تصریح کرد: به زیارت حضرت رضا علیه السلام مشرف شدن برای خود حضرت یک امر است، برای خواسته های دنیوی هم امری دیگر است. آیا شده است ما مشتاق دیدار حضرت بوده باشیم و در محضر ایشان گریه کنیم که از آن حضرت دوریم؟

وی ادامه داد: امری که شخصیت انسان را رقم می زند، اساتید و مربیان او است و ما خدا را شاکریم که در محضر ایشان بودیم.

استاد علوم عقلی و عرفانی حوزه علمیه قم تاکید کرد: علامه حسن زاده در فقه و نجوم و ریاضیات از علامه شعرانی متاثر بود و این علوم را از ایشان آموخت  و همواره علامه می گفت، آقای شعرانی جان من بود.

حجت الاسلام والمسلمین رمضانی خراسانی اضافه کرد: علامه جداول را بدون خط کش، بی آنکه اعوجاجی داشته باشد رسم می کرد و اساتید ایشان بی توقع به این انسان طالب و عاشق علم آموزش داده و درخت وجودی ایشان را به کمال رساندند.

وی در حالی که اشک از چشمانش جاری بود، ابراز کرد: ما با رفتن پدرمان احساس یتیمی نکردیم، اما با رفتن علامه حسن زاده این حس را داشتیم؛ اگر حرفی می زنیم و از علمی برخورداریم از عنایت علامه بود و ایشان پدر و بزرگ ما بود.

استاد علوم عقلی و عرفانی حوزه علمیه قم، خاطرنشان کرد: سعی و تلاش و اهتمام شخص، سومین بخش از بخش های شخصیت ساز بوده و اگر شخص قابلیت نداشته باشد، نه شخص می تواند بیاموزد و نه اساتید می توانند کاری برای فرد بکنند.

حجت الاسلام والمسلمین رمضانی خراسانی اظهار داشت: علامه بیان می کرد که من تشنه علم هستم و اگر علم در آتش باشد، من جایگاه خودم را در آتش قرار می دهم و درست مثل یک پروانه که عاشق آتش است، من جان خود را فدای آتش علم می کنم.

وی با اشاره به علاقه وافر علامه حسن زاده آملی به علم، مطرح کرد: یک روز که خدمت ایشان رسیدم مشاهده کردم که قلمی در دست دارند، زمانی که از ایشان پرسیدم که آیا در حال نوشتن بودید بیان کردند که بلی؛ اگر این قلم از دست من بیفتد در این دنیا نباشم بهتر است.

استاد علوم عقلی و عرفانی حوزه علمیه قم، ادامه داد: یک زمانی ما به مسئولین گفتیم که چرا از دروس علامه حمایت نمی کنید؛ آن ها گفتند که ما مایلیم ولی علامه نسبت به این موضوع اهتمام ندارند؛ زمانی که این موضوع را به علامه گفتیم،‌بیان کردند که چرا این درخواست را از مسئولین داشتید؛ من غنی هستم، می توانم کسب علم و معرفت داشته باشم و به همین دلیل شاه بی تاج و تخت هستم؛ این نشان دهنده اشتیاق ایشان برای کسب علم و معرفت است.

انتهای پیام/